1985 Geert Teis Pzn

t Is vandoage, 13 Mèert 1985, persies fatteg joar leden dat Geert Teis Pzn overleden is.

En doarom, dat begriep ie wel, zel mien verhoaltje ditmoal over hom goan.

Geert Teis was n hail biezundere Grunneger.

Zien aigliekse noam was Gerard Willem Spitzen.

Hou hai aan de noam Geert Teis Pzn komen is?

As je de letters van Geert Spitzen deurmekoar hìn kwengeln, den krieg je Geert Teis Pzn!

Dat nuimen ze n anagram.

Net as dokter en te drok!

Geert Teis Pzn is in 1864 op t Knoal geboren.

Hai was eerst onderwiezer in Winschoot en loater in Oudewater. Noa dij tied is e leroar Duuts west in Voorburg, den Briel, Wageningen en sunt 1906 in n Hoag. Loater, dou hai al op pensioun was, woonde hai in t huus ‘d’Heerd’ in Soestdijk.

In de leste wereldoorlog trok hai noar Ruurlo, woar hai op 13 Meert 1945 overleden is.

Wat veur man was Geert Teis?

Hai het hail wat schreven in ons Grunneger toal, laidjes, gedichten, riemelderij en toneelstokken, der was glad gain ho in.

Doar wazzen dingen van weerde bie, mor ook dingen dij niks om hakken haren.

n Beetje maaljoagerij, doar mog Geert Teis wel over. Der binnen gounent west dij hom der nait om lieden moggen.

En om eerlek te wezen, ik dink ook dat hai wel wat veul gekhaid in zien riemelderij doan het.

Mor, en dat kin gain mìns hom ontstrieden, hai het t veur mekoar kregen dat zowat ieder Grunneger wel ais wat van hom lezen het! En dat kinnen ze van de mainste Grunneger schrievers nait zeggen. En boetendat: Geert Teis het t Grunnens Laid schreven!

Om zien fattegste staarfdag te gedenken loat ik hom zulf aan t woord.

Herinnern

Ze was n bakkersdochter

dicht bie de Droundermond

 soms luip ik mit dat wichie

 t gemainthuusbattentje rond.

En kwam t ais tot n doetje

 vlak veur heur vrizze mond

 den smuik t as n krindestoetje.

Jong, wat k dat lekker vond!

En loop k nou as ol kerel

 dat battentje nog ais rond

 den rokt t noar krindestoetjes

 en k slik mie om de mond!

Aine van zien bekindste toneelstokken was Dizzepie-Dizzepu.

Hou kwam hai wel aan zo’n tuddel?

d’Hoofdpersoon in Dizzepie-Dizzepu verbasterde n letiense uutdrokken: Mundus vult decipi, decipiatur ergo, wat zo veul zeggen wil as: de wereld wil bedrogen worden, loat ze den bedrogen worden!

En dat wuir bie Geert Teis den dizzepie-dizzepu! Joa, hai was n eerste klas kurendriever.

Hai was ook n stiefkop.

Ook al schreef elk en ain de woorden: doan, goan en stoan mit oa, Geert Teis schreef t mit ao.

Omreden der nou n grunneger spèllen komen is dij zegt dat t mit oa mout, heb ik mie doar mor aan holden, ook wat Geert Teis zien schrieverij aangaait.

Geert Teis schreef veur en over de gewone man. In veul van zien gedichten pruif je mor zo hou hai te doun haar mit mìnsen dij aarm wazzen, dij t stoer haren.

Op t kerkhof

Op t kerkhof stoan veul zoarken,

 veul maarmer, swaart as git,

 veul beelden van engels mit vlaarken

 van maarmer, as snij zo wit.

Doar bin van dij broken stammen

 of weerlocht der in sloagen haar,

 en van dij glansgolden letters,

 of geldwolf der inbeten haar.

De groaven in t aarmengedailte

 bin hoast boven grond nait te zain,

n enkel vergoan ol poaltje

 of n molshopie eerde allain.

Mor in ain van dij hopies eerde

 doar staait n rozenstam

 zo prop- en zo stropvol van rozen

 of t zo uut de bruikazze kwam.

Doar ligt n doodaarm vraauwchie

 van gebrek tou t leven uutgoan

 En n jonkie, hail wit en hail moager

 zai je voak bie dat hopie doar stoan.

Dat haar doar n roostoekie henlegd,

 en dat was aan t bluien goan.

Dat hebben, zo mainen der padie,

 dat jonkie zien troanen doan.

Geert Teis wordt in ere holden deur zien waark, deur n gedenkstaine in zien geboortehuus op t Knoal, deur zien borstbeeld in Stadsschouwburg in Stad en deur t kultureel centrum op t Knoal, dat zien noam dragt. En nait in t minst deur zien Grunnens Laid!

Van Lauwerzee tot Dollard tou

 van Drente tot aan t Wad,

 doar gruit, doar bluit n wonderlaand

 rondom n wondre stad.

 n Pronkjewail in golden raand

 is Grunnen, Stad en Ommelaand.

Doar broest de zee, doar hoelt de wind

 doar soest t aan diek en wad.

Mor rusteg waarkt en wuilt het volk

 het volk van loug en stad.

 n Pronkjewail in golden raand

 is Grunnen, Stad en Ommelaand.

Doar woont de dege degelkhaid

 de wille, vast as stoal.

Doar vuilt het haart wat tonge sprekt

 in richt- en slichte toal.

 n Pronkjewail in golden raand

 is Grunnen, Stad en Ommelaand.