Heb ie dij dekselse Regilio Tuur van t zummer ook op televisie zain? t Was op d’Olympische Speulen in Seoul. Dij Regilio Tuur, n bokser uut Holland, was mor n iepenkriet, vergeleken bie zien Amerikoanse tegenstander. Dat was n boom van n kerel, n echte Goliath, wel twij kop groter as Regilio Tuur. Hai kon hom t zoepenbrij wel van de kop òf eten. Ik docht: dat wordt nait, Regilio, mien jong, dij Goliath zel die vot wel n katjewaai verkopen.
Mor verdikke, dat ging hail aans. t Was of duvel hom stoken haar, zo schoot dij Regilio noar veuren tou. En hai gaf mie dij Amerikoan toch zo’n bats tegen de kop aan, zo’n beste peuter, dat d’Amerikoan lag der votdoadelk benulloos bie.
Meroakel von ik dat!
k Mag aans nait geern noar dat boksen kieken, dat ze mekoar zo stief tegen de kop aan haauwgen. k Wait nait, dat kin nooit goud wezen. Ik zol t in aals geval nooit doun, mie zo stief tegen de kop aan haauwgen loaten.
Mor dit von ik mooi, k zel der mor eerlek veur uutkomen. Dij Amerikoan bleef mie wel laank genog op de grond liggen, n Ruzze of n Duutser haar k nog laiver had.
Mor dij Regilio, dij kon der wat van, hurre kerel, wat kon dij der wat van! Net Doavid en Goliath, vrouger. Ik heb t verhoal nog mor ais overlezen, t staait in I Soamuel 17. De Jeuden haren roezie mit de Filistijnen. Baaide legers stonden tegen n kander over. Dou kwam der uut t leger van de Filistijnen n boom van n kerel noar veuren tou. Goliath haitte dij. En hai ruip tegen de Jeuden dat ze zollen mor ais aine op hom òfsturen, om mit hom te vechten. Goliath was n staarke kerel. Hai haar n kopern helm op de kop en n zwoar pantser aan, wel zo’n tachteg kilo zwoar. Ieder mörn en ieder oavend ston dij Goliath doar te vlökken en te bandiezen, fatteg doagen achternkander. Zai zollen mor ais opkomen, den zol hai ze wel even n beste petatter verkopen. Mor gain Jeude dij der op aan dus.
Doavid kwam der ook over tou. t Was n nuvere, schiere jong mit rözzeg hoar. Zien voader haar hom op bosschop stuurd: hai mos zien bruiers, dij onder dainst wazzen in t jeudse leger, wat brood en keze brengen. Dou Doavid dij Goliath doar stoan zag aal roupend en vlökkend, dou wer hom de kop glad roeg. En hai wol der op òf! Dat kin zó mor nait, zeden de Jeuden, den most eerst ook n helm op de kop zetten en n pantser aan doun. Aans wordt t hailndaal n flottje! En ze deden Doavid n pantser aan. Mor dij pantser was zo zwoar, Doavid kon der hoast gain stap in verzetten.
“Loat mie nou mor geworden, manlu,” zee Doavid en hai trok t pantser gaauw weer uut. “Dou ik op ons voader zien schoapen pazen mos, kwam ik voak genog n dikke bere of n laiwe tegen. En dij duren der ook wel te wezen. Mor ik heb z’aalmoal te pakken kregen, der is mie gainaine ontkomen. Zol ik den dij miesgaster van n Goliath, dij grootsnoede, nait aan kinnen?
En boetendat, der is Aine woar k aal tied op aan kin.” En hai wees mit zien vinger noar boven. „Nee hur, ik goa der zó op òf!” Hai pakte zien slinger en zien herdersstok en zöchde zok vief gladde, pladde staintjes op. Dat wazzen net slisterstaintjes, woar wie vrouger mit op t daip slisterden.
En dou luip Doavid op Goliath òf. Net zo as Regilio Tuur op dij Amerikoan òf luip.
Goliath vol sikkom om van t laggen. Mos hai mit zo’n schietkereltje vechten? Mor Doavid dee n slisterstaintje in zien slinger en hai mikte sekuur op t ainegste zwakke stee van Goliath. De staine sluig hom mit koegelsvoart in zien oge, dwaars der deur hìn en zó in zien hazzens. Goliath vol om as n olle ekkelboom bie störmweer. Net as dij Amerikoan van Regilio Tuur, bams, doar lag e. Benulloos!
Dou greep Doavid Goliath zien soabel en sluig hom de kop ter òf. Zo deden zie dat vrouger. En ale Filistijnen gingen van schrik op de loop, dou Doavid Goliath zien kop achter zok aan sleepte.
Woarom ik joe dit verhoal vertel?
Aankom zundag, soavends om 7 uur, is der weer n Grunneger kerkdainst in t kerkje op Ommelanderwieke. En den preekt doar doomnee Struif. Dij kin t aaltied hail smui zeggen in ons aigen Grunneger toal. En dij doomnee Struif dut mie aaltied aan Doavid dinken. Doavid dus t woagen om tegen dij grode Goliath te vechten, ook al leek t onmeugelk. Zo is t ook bie doomnee Struif, dij blind is. Al kin hai joe nait aankieken, al kin hai allend mor mit zien handen lezen, hai zet deur, hai holdt de kop ter veur. Net Doavid!
Doavid kon meer as allain mor vechten. Hai was ook dichter en schriever. Wat het hai n bult mooie psaalms moakt. Hai huil ook van zingen en van meziek moaken. Joa, hai het alderdeegs n opperzanger, n laidjesmoaker, benuimd. Net n soort Ede Staal, zeg mor.
Dij laidjesmoaker, dij opperzanger, haitte van Asaf En t is singelier, aankom zundag zei Asaf der ook bie wezen. Zo hait t koor, dij vernuimd is noar dij vrougere laidjesmoaker, noar Asaf.
Ik hoop dat zai den ook dat mooie laid over dij staine zingen zellen. t Allermooiste laid dij ik kin. Uut psaalm 118. Bie n staintje, n ding van niks, bie n slisterstaintje is t begonnen. En in psaalm 118 gaait t over n aandere staine:
Dij stain, dij baauwers nait noar t zin was, doar metseloar gain goud van zee, dij om te bruken heur te min was, kwam toch as houkstain op zien stee.
Meroakel toch! Om dat zo in ons aigen Grunneger toal te zingen. Aankom zundagoavend om 7 uur, in t kerkje op de Wieke.
Ik hoop dat ie der ook bie wezen willen!
