Van de week hevve ons noaber ol Hinderk Pooler begroaven. Hai was al n zetje min in odder west, noar wie as buurtschop begrepen haren.
Nait dat wie der ooit kwammen, och gunst nee, ol Hinderk Poater wol mil gain mìns wat neudeg hebben; hai luit ter gainaine in. Der kon zulfs nog gain goidag òf. Kwam je ais n moal mit n kelekte bie hom, den huf je der nait op reken, dat ol Hinderk Poater zulfs mor bie deure kwam. Hai schudkopte even veur t glas. En as je den nait rad genog vol wazzen, den sluig e mit voeste tegen t vinster aan, om mit n narege kop joe te beduden, dat je as de bliksem ofraaizen mozzen.
Kerel haar t ja zo mooi hebben kind. Elk en ain van de noabers haar hom ja wel n beetje mithelpen wild, mit zien toene en mit t huus. Dat doun wie onder nkander ja ook.
Leste tied haar wie wel vernomen, dat d’ol der nait beter op wer. n Poar van ons haren zok verdriest en wazzen toch mor ais even bie hom kieken goan. Mor ol Hinderk Poater, poesterg, dat wel, haar ze bie deure ofzoltjed: “Bemuit joe mit joen aigen zoaken!” En bams, hai haar ze deure veur de neuze dichtsmeten. Wiekzuster was der verleden week veur t eerst west en ons nije doomnee ook. Dij staait hier nog mor n zetje. Dij het, ducht ons, t gat nait aan stoule had: binnen vief menuten was e der al weer uut.
Dat haar wie hom wel in t veuren vertellen wild, dat Hinderk Poater hom der vervast uutvlökken zol: aander proaterij hebben wie ja nog nooit van hom heurd. Mor goud, ol Hinderk Poater is uut tied komen en zodounde hebben wie hom van de week begroaven. De haile buurtschop haar n koarde kregen. En doarom binnen wie der mitnkander hìn west.
Ons doomnee dee t woord. En wie binnen zowat omvaten van verboazen. Wat hai der van muik, doar wazzen d’inden van vot! Ol Hinderk Poater was n eerste laifhebber van de noatuur west, zee e. Dij haar zien haile teven genougelk in zien huuske woond, hail slim op zokzulf, mor dicht bie de noatuur. Zien toentje, dat was ales veur hom west. As t zoad, wat Poater zaaid haar, zo mooi opkwam, wat haar Poater doar n oardeghaid aan had! Benoam vroug in t veujoar, as de waalze bonen der net deurkwammen, wat kon hai doar den vredeg en dankboar noar kieken. Zo was t dit veujoar ook nog goan, zee ons doomnee.
Men mout zien fersoun ja holden mor wie wollen hoost wel roupen, of hai ooit ol Hinderk Poater zien toene wel ais zain haar!
t Was doar ja al sunt joar en dag ain grode palternaksie, aal rusken en stroeken. Niks gain waalze bonen of worreltjes, n dikke swieneboudel was t doar. d’Haile buurte haar ja last van rötten en aander ongedaaierte. En dat kwam aalmoal bie Hinderk Poater vot. Doomnee muik t nog gekker. n Laifhebber van daaiern, dat was Poater ook west!
Nou brak ons de klombe. t Wer glad wat onrusteg in t gebaauw: elk en ain docht aan ol Hinderk Poater zien vaalse rot hond, dij bie ons de toenen over de kop ropde. Wat wie der ook van zeden, drijmoal op n dag luit e zien hond lös. En wat kon hai hom n pak laaiter geven! Gain wonder dat t daaier zo vaals was. t Is nog n jonge doomnee, zo’n man mout t ook nog teren vanzulf, mor t wer ons gek genog. Dij Hinderk Poater, woar doomnee t over haar, dij haren wie nog nooit zain!
Dat was n hail aandere kerel as dij ol naarpot, dij joaren noast ons woond haar. En dou luit doomnee ons ook nog n laid zingen: t laid dij ol Hinderk Poater zo geern zong! Dij zong e aaltied in huus en dij zong e aaltied in toene, zee e.
In toene? Doar vlökte hai toch allain mor! Wie haren nooit aans heurd! Ol Hinderk Poater zingen?
Welks laid zol Hinderk Poater den wel zo’n grode laifhebber van west hebben? Doar wazzen wie aalmoal slim benijd noar.
Ainmoal as bezunen klinken, zee doomnee. Doomnee, ze hebben joe bie de bok doan, man!! Wie wollen t hom wel haardop touroupen, wie konden ons mor zuneg stilholden.
Mor ja, n mìns mout zien fersoun holden en zodounde hebben wie t zongen. Uut volle borst, t is ja n mooi laid, doar nait van!
Dou t aalmoal achter de rogge was, hevve der toch mor ais noar verstoan, bie ons jonge doomnee. Hou hai in zo’n körde tied zoveul over ol Hinderk Poater aan de wait komen was. Hai wos ja veul meer as wie!
Dat was nait zo stoer, zee ons doomnee. Ol Hinderk Poater zien zuster, dij haar hom t aalmoal verteld. Graitje? vruigen wie. Jans de Hoas zien wedevraauw? Och, laive tied! Dou begrepen wie t votdoadelk! Graitje is, om t verzichteg te zeggen, mor wat seupel van verstand! En t lopt heur de leste tied ook nog n beetje deur! Mor dat t al zo slim was, doar binnen wie dou pas achter komen!
