Van de week luip ik inains op kop tegen Geert Drint aan. Hai zag nait dat ik t was. Mor ik zag t vot. Dat was Geert, dat kon nait mizzen.
Geert mit zien dikke, glundere kop. Hai was verdikke nog hoast niks veraanderd, bie vrouger vergeleken. En ook zien proaterij was nog net as vrouger. Geert kon ook dou gain tien woorden zeggen, of hai schatterde t uut, alderdeegs om niks. t Was aaltied aalmoal lol en gekhaid bie Geert.
Op school bakte Geert der nait veul van, omreden hai haar n bult aandere dingen aan de kop. Dingen, woar wie gain benul van haren. Pangeln, dat was t, woar Geert aaltied mit aan de loop was. En mit dat pangeln was Geert ons de boas en nait zo’n klaain beetje. Hai kon joe bie de bok doun, woar je bie stonden. Geert trok aaltied aan t laangste ìndje. Stoere sommen moaken, doar haar Geert gain geduld veur. En boetendat, hai zag ieder vogeltje vlaigen. Geert leefde aiglieks in n aandere wereld as wie, n wereld zunder stoere sommen, n wereld van zunschienweer. Geert laagde om de haile boudel. Mor ainmoal heb ik toch zain, dat t ook bie Geert goud in toeze zat.
Dat heb ik hom van de week nog ais verteld. En hai wos t nog persies!
Wie hebben der mit zien baaident nog weer n haile bult plezaaier om had, Geert en ik.
Wie zatten op school bie juffraauw Sientje in klazze. Dij juffraauw Sientje was hoast aaltied wat verkollens. t Zat heur achter en in de neuze voak potdicht. Zai pruit ter ook aaltied wat noar, net of heur der n kloetje boven beune van de mond zat. Juffraauw Sientje kon zodounde nait gewoon proaten, zai snovvelde. Doarom nuimden wie heur snovvelge Sientje. En aine, dij zo snovvelg is, dij mout ook voak proesten.
Dat dee snovvelge Sientje ook. t Sputterde wel ais tot aan daarde baanke tou, woar Geert en ik ons stee haren. Dat kwam ons der nait zo op aan en doarom moggen Geert en ik snovvelge Sientje nait geern lieden. Aine van de wichter bie ons in klazze ruip n moal, dou snovvelge Sientje weer slim proest haar, van: “Gezondhaid, juffraauw!”
Doar keken wie eerst wat vrumd van op: zokswat haren wie nog nooit beleefd. Mor wie vonden t aiglieks ook wel n beetje mooi: “Dank je,” zee juffraauw. Twijde moal, dou Sientje weer proesten dee, ruipen der al n poar meer van: “Gezondhaid, juffraauw!”
“Dank je,” snovvelde Sientje tegen ons, intied zai mit t buusdouk wat natteghaid onder heur neuze votstreek. En stoadegaan wer t gewoonte dat de haile klazze “Gezondhaid, juffraauw!” ruip, as snovvelge Sientje proest haar. En wie ruipen dat zo haard as wie konden, t klonk deur t haile schooltje hin. Mor Geert ruip nooit van: “Gezondhaid, juffraauw!” Dat von hai flaauwe kul. Geert mog heur ja nait lieden. En den wol hai heur ook gain gezondhaid touroupen. Nee, Geert ruip wat aans. Geert ruip aaltied: “Verrek mor, juffraauw!”Dat heurde gainaine vanzulf, omreden t geluud van d’aandern was ja veul hoarder as Geert zien stemgeluud.
Op n goie dag kwam ons hoofdmeester ais even om d’houke van deure kieken, net dou wie weer ais hail haard van: “Gezondhaid, juffraauw!” ruipen. Meester von dat nait wat. Doar mozzen wie vot mit opholden, zee e.
Snovvelge Sientje kreeg der n kleur van, ik wait t nog best. En veur t eerst van mien leven von ik heur glad nuver. Veur dij tied was t in mien ogen mor n snötterge troele, dij mie ook wel ais n drup op mien schrift valen luit.
Geert was dij dag nait op school. Ik dink dat hai weer aan t platjelopen was. Zodounde was hai nait aan de wait komen dat meester t nait laanger lieden wol, dat wie “Gezondhaid, juffraauw!” ruipen.
Mor saanderdoags was Geert der weer. Snovvelge Sientje ston weer veur t bord te onnaaiern. En inains proestte zai twijmoal achternkander.
“Verrek mor, juffraauw!” doaverde Geert zien stemgeluud deur t schoollokoal hìn. Hou t oflopen is, ik zol t nait meer waiten. Ik zag allain hou Geert zien dikke, glundere kop hail stoadegaan n robaide wer, n robaide mit lippen, dij van doodschrik trollen. t Is d’ainegste moal dat ik Geert zo zain heb. Geert wos t ook nog. En wie hebben der nog weer olderwets plezaaier om had, Geert en ik, mit zien baaident.
