Wat hebben ze n knooien doan, Hinderk Diekhuus en de vraauw. Van smörgens vroug tot soavends loat was t aarbaaiden en pokkeln.
As kind kwam ik al bie heur in huus. t Daarde boerderijchie aan t daip, dat was t steechie, woar ik voak om n bosschoppie hìn mos.
Hinderk en Oaltje wazzen aaltied drok aan t waark. Dat mos ook wel in dij datteger joaren, aans ging je vervast over de kop.
Ze zeggen wel ais dat t nou n zunege tied is.
En dat zel den ook wel zo wezen. Mor vergeleken bie dij datteger joaren is t nou n riejoale boudel. Veuraal t aarbaidsvolk en klaaine boertjes in dizze kontraainen kwammen der stoer te zitten. Zo was t ook bie Hinderk en Oaltje Diekhuus. Ik wait nog dat Hinderk biggen mesten wol. Hai haar zok zo’n datteg biggen kocht veur vieventwinteg gulden t stok. Dat was in dij tied n kaptoal! Hai muik ze vet mit zoepen, meel en eerappels. Dou ze drijhonderd pond wogen het hai ze verkocht. Wat kreeg e der veur? Acht sint t pond! Vaarentwinteg gulden!! Om gek van te worden. n Minne, minne tied!
Mor as kwoaijong vernam ik doar niks van, bie Hinderk en Oaltje. t Was doar aaltied zo gezelleg as wat. Hinderk en Oaltje haren zulf gain kinder en dinkelk dat t doarvan kwam, dat ze geern n zetje mit aandermans kinder proaten moggen. Hinderk was n smuie verteller.
Voak ging t over zien dainsttied, in d’eerste wereldoorlog en over de spaanse griep.
Hou hai n moal mit verlof kwam, uut d’Harskamp, en dat ter wel datteg doodskisten op t perron in Azzen kloarstonden. Dij mozzen noar d’Harskamp tou; doar gingen de soldoaten as vergiftegde rötten, d’aine noa d’aandere, dood aan de Spaanse griep. t Was Hinderk gek genog worden en hai was in huus bleven, bie zien ollu op de boerderij. Mor dou kwam der noatuurlek n militaire dokter over tou.
Hinderk zag hom al in de verte aankomen: op stoomfietse kwam hai der aanzetten, over t loantje. Hinderk was in draf noar huus tou rund en mit stevels en aal op zien bèrre schoten, in t bedstee op kougaange, woar de kouschiede aan de bedsteedeuren zat.
Dou dij soldoatendokter Hinderk doar liggen zag, zo poesterg as wat en mit n vuurrode kop, haar e vot zien diagnose kloar had: Spaanse griep. Mor onderzöcht haar e hom nait, Spaanse griep was ook ja slim besmeddelk. En zo kon Hinderk wel uren vertellen.
Oaltje lusterde vol bewondern tou.
As kind vernam ik mor zó, dat t n goud stel was: Hinderk en Oaltje Diekhuus.
En nou, op zien olle dag, ligt Hinderk bie mie in t verpleeghuus. Hai kin nait veul meer uut t stro zetten: slim dempeg op de borst en n aarm en n bain, woar hai gain macht meer over het. Mor proaten kin hai nog net zo goud as vrouger, niks minder.
Oaltje is al n zetje eerder opnomen. Dij ligt d’haile dag op berre en dut niks aans as jeuzeln. Aiglieks wait zai van veuren nait dat zai van achtern leeft. Twijmoal op n dag gaait Hinderk even noar Oaltje tou. Ik vin t beroerd dat ik gain twijpersoons koamertje veur heur heb. Mor, hou is t meugelk, op n goie dag komt ter aine vrij. Dat zol ja mooi wezen, dink ik, as Hinderk en Oaltje weer bienander wezen konden. Ik zai t weer veur mie, zoast vrouger was. Hinderk weer smui aan t vertellen en Oaltje, dij vol bewondern toulustert.
Ik op Hinderk òf.
“k Heb n twijpersoonskoamer vrij, Diekhuus. As ie der belang bie hebben kinje dij wel kriegen, ie en de vraauw.”
Hinderk is even daip in gedachten.
“Mag ik doar even n dag of wat over noadinken?” vragt hai den.
Dat mag. Keulen en Oaken binnen ja nait op ain dag baauwd!
n Dag of wat loat er vroag ik hom. Hou t wordt.
“Kiek, doller-Jan-mien-jong, k vin t mooi dast om ons docht best, hail mooi. Mor eh, t is wel n maal gezegde, mor k zai der mor van òf.
Zo as t nou is goa ik twijmoal op n dag n zetje noar Oaltje tou. En as mie dij jeuzelderij noa n ketaaier verveelt, den moak ik mor gaauw dat ik volkom.
En den zol ik der ja dag en nacht mit zitten. k Hoop nait dast mie der op aankikst, mor dat wordt mie net even te gek.’
Hinderk Diekhuus was nog net as vrouger: zo eerlek as gold.
En ik begreep hom haile goud. Achternoa was t mor goud dat ik t nait aan Oaltje vroagd haar!
Toch triest dat t zo oflopen kin as je old worden. Dit heb ik der van leerd: neem t ter van as je nog gezond en wel binnen, want men wait nooit wat aine nog boven de kop hangt. t Is wel gain hail hoge gedachte en t is ook nait slim daipzinneg, mor t is wel n woarhaid as n kou.
