Wie konden Neeltje hoast nait weer op regel kriegen. t Haile dorp bemuide zok ter zowat mit. Mor wat wie ook perbaaierden, t holp nait. Neeltje bleef zo neerslachteg as wat. t Was aiglieks ook gain wonder, dat zai n beetje uut stuur was. Houveul joar zol ze wel nait veur heur voader zörgd hebben!
Dinkelk wel meer as twinteg joar. Moeke was al jonk uut lied komen en dou sprak t hoast vanzulf dat Neeltje, as ainegst kind, bie voader t huusholden dee.
Der wazzen wel genog om heur west, doar nait van. Neeltje was ja n goud nuver wicht. En dat haren n bult jongkerels ook wel in de smiezen. Mor gain hoar op heur heufd haar der ooit om docht om bie voader vot te goan en mit n aigen huusholden te begunnen. t Draaide aalmoal om voader. En dou was voader inains sturven. Zó, van t aine ogenblik op t aandere, was e nait goud worden en vot west. Zo’n staarke, gezonde kerel, nooit zaik of lebait, zo mor inains dood. t Was n haile slag veur Neeltje, nee, gewoon n ramp. Stil en verdraitelk, zo zat zai mor n beetje veur zok uut te kieken. Der kwam heur niks meer uut d’handen.
Dat was ook wel te begriepen, benoam d’eerste tied. Mor ook noa n moand of drije was t nog net zo. Der zat gain spier leven meer in. In t dorp begonnen ze al over heur te proaten, dat ter niks gain schot in zat. En k haar al n poar moal heurd, dat t volk heur neerslachtege Neeltje nuimen ging.
Zo nou en den ging ik wel even bie heur kieken, mor k wos mie der aiglieks ook gain road mit. Mor, of t zo wezen mos, in dij tied kwam net ol Bene de Road, Bene Bezzemstok, van de bainen. Mit ischias. En dou kwam ons wiekzuster in aksie. En hou!
Mor loat ik joe eerst even wat van Bene vertellen, omreden ol Bene was gain gewone.
Bene Bezzemstok, doar zatten n bult biezundere dingen aan. Zien noam haar e kregen omreden Bene der aaltied gelieke staail en stief over luip, as n poale, net of hai n bezzemstok deursloken haar. Bene Bezzemstok woonde wat achteròf, in n klaain huussie. En hai ging mit gain mìns om. Dat kon e beter ook nait doun, want hai was aaltied zo nareg as n swien. Der kwam hom gain verstandeg woord uut de mond. Bek, zee Bene. t Was aaltied verrekte dit of vervlökte dat. Bene Bezzemstok was n ontevreden, narege, zoere kerel, dij om de drij woorden ,“vergémie” ruip. En as e doar den nog mor mit mainde dat wie t hom vergeven mozzen, dat hai zo nareg was, mor nee. Bene von t vergémieze kold of vergémieze hait. En n vergémieze boudel.
Nou, n vergémieze boudel was t ook bie Bene Bezzemstok in huus, dou ik bie hom komen mos. Bene haar vergémieze veul piene aan t rechter bain, t trok hom tou zien tonen uut. Ischias dus. Mor wat was de boudel doar in huus verslodderd en versmeerd! Overal stonden voele potten en pannen en t berre, doar Bene Bezzemstok op lag, dat was gewoon n nust.
Nog minder as n hondenust. En stinken dat ter dee, nait mooi meer. En Bene zulf stonk ook, as n bunsel. Kwaalm sluig der òf.
En noar dij swieneboudel zol neerslachtege Neeltje hin mouten? De mond vol mie open, dou ons wiekzuster mit dat idee op proppen kwam. Neeltje, dij zo brandschoon was, woar je wel van de flouer eten konden, woar t aalmoal glom as n ekkel. En dijzulfde Neeltje zol noar dij voelproeme van n Bene Bezzemstok tou, om doar de boudel te regelaaiern? Dat beston toch nait! Mor ons wiekzuster von dat wie t wel riskaaiern konden, ook al mainde ik dat Neeltje der nog veul neerslachteger van worden kon. Zuster gaf mie n hail kollezie hou of t goan zol.
Op t lest gaf ik tou, mor nait van haarten. Ik mos mor zain dat ik Neeltje zo wied kreeg, den zol zai, ons wiekzuster, Bene Bezzemstok t wel even dudelk moaken. Dat leste leek mie nait zo stoer as t eerste. En boetendat, as ons wiekzuster zok ainmoal wat in de kop zet haar, den ging t deur óók, doar kon zulfs dij ol zoere Bene Bezzemstok nait tegen aan. Mor hou kreeg ik Neeltje ooit zo wied!
Nait stoer, zee zuster, ie zeggen allain mor dat ter gainaine in t dörp is dij zok kans zugt om de boudel doar weer op regel te kriegen. Dat zai joen leste hoop is. En dat ter gain gezinsverzörgster hìn duurt.
Ik mor op Neeltje òf om mien prevelemintje te doun. Hou vast de boudel wel zat. Zo vast, dat wiekzuster en ik ons der n gat mit in de kop zaggen. En dat wie Neeltje hoast nait vroagen duzzen. Dat wie ons ook hail best begriepen konden as Neeltje nee zee. Haile best, Neeltje hur. En zo streek ik heur zaggies over de lever. Ik ging zó in mien kemediespul op, dat ik der zulf glad in leufde.
Neerslachtege Neeltje zat ter eerst mor wat versloagen en doeknekt bie. Mor goandeweg en ondertied was t net of zai wakker wer. Zai kreeg weer wat glans in d’ogen. Verdold, ons wiekzuster haar t goud bekeken; dat was n loze, n echte routerd: Neeltje mos n toak hebben. En t laifst n swoare toak.
Om kört te goan: Neeltje het bie Bene Bezzemstok nait allain mit bounder, bezzem en kopstubber de boudel aanhemmeld, zai het ook kans zain om Bene zien proaterij n beetje bie te spiekern.
Noa n moand of twij was neerslachtege Neeltje weer zo monter as wat en was ol Berend Bezzemstok zien ischias kwiet. En nait allain zien ischias, óók zien vergémie. Dij was nou gewoon verrek worden.
