Hail touvalleg binnen der n aantal olil Grunneger sprookjes bewoard bleven, zo as ze hier al véúr 1800 verteld werden.
Der bestaait noamelk n vertelselboukje uut 1804, nog older as de sprookjesbouken van de bruiers Grimm. En wel kin dij sprookjes van Grimm nait! De ©runneger vertelsters binnen indertied opschreven deur twij jonges, dij ze heurd haren van de huusnaaister Trientje Soldoats, in de joaren 1800-1804. Aine van dij sprookjes gaait over Klaain Doemke.
In mien kinderjoaren heb ik dij vertelstertjes voak genog heurd en t is ducht mie oardeg om t verhoal van Klaain Doemke ais veur joe op te schrieven.
Der wazzen ais n man en n vraauw, dij gain kinder kregen. En ze wollen toch zo aibals geern ain hebben, al zol e ook nait groter wezen as n doem.
Zo is t op n duur ook uutkomen.
Klaain Doemke was n loos en routerg jonkje, dij nait veur ain gat te vangen was. En hai mog geern aander lu n beetje veur de gek holden. Riemen kon e ook, meroakel zulfs: riemen, men zol der van beswiemen! Op n dag dat zien ollu vervoaren mozzen, hebben zai Klaain Doemke in n spoanen deuze legd, boven op de woagen, dat e nait wegkomen zol in aal dij drokte en rommelderij.
Mor d’haile deuze rolde boven van de woagen òf en bleef midden op de weg liggen.
Voader en moeke haren niks in de goaten, dij reden gewoon deur.
Dou kwammen der twij gaauwdaiven aan, dij de deuze vonden en hom open deden.
Nou was Klaain Doemke heur knecht en hai mos mit aan t stelen.
Zai zetten hom op vinsterbaanke van n boerenploats en hai mos deur de troalies van de melkkoamer hìn kroepen, om keze te stelen.
“Hou zokkend mout je hebben?” ruip hai, zo haard as e kon, “hier liggen gruinen en witten, groten en lutjen!”
Mor deur zien geroup en gebeer wer boer wakker. Daiven muiken bainen en Klaain Doemke kroop gaauw onder n bos woddels.
Aanderdoagsmörns kwam knecht en smeet de woddels veur de koien, mit Klaain Doemke der in, dij te sloapen lag. Ain van dij koien stook hom deur. Dou kwam de maaid om te melken. Net dou zai onder de kou zat, begunde Klaain Doemke te zingen.
Strip, strap, strol,
geef de maaid n emmer vol!
De maaid wer benaauwd. Dou zol d’ol knecht melken. Klaain Doemke zong al weer:
Strip, strap, strol,
geef de knech n emmer vol!
d’Ol knecht luip gaauw vot. Dou mos boer zien vraauw mor melken. Dudelk heurde zai, net dou ze aan de koutitten trok:
Strip, strap, strol
geef de vraauw n emmer vol!
Dou mos boer der heer. Dij zee dat de kou behekst was en vot slacht worden mos.
Dou kou slacht was zat Klaain Doemke in t vlais. En hai zong al weer:
Boer is zunder vree en pais,
Doemke zit hom in zien vlais!
Boer wol t vlais nait meer hebben en hai gaf t aan n schooier, dij der haile bliede mit was.
Mor Klaain Doemke ruip:
Schooier, schooier, nait goud snik,
schooierskörf doarin zit ik!
Schooier wos ook nait hou e t haar en hai gooide t stok vlais vot. Net kwam der n windhond langs. Dij vrat in ain hap dat haile stok vlais op, mit Klaain Doemke en aal.
Dou riemde Klaain Doemke:
Runnen hondje, rad, rad, rad,
Doemke zit stoef veur dien gat!
En hai ruip aal mor van: “His, his!”
Windhond mainde vanzulf dat hai achter n hoaze heer zol. En hai luip zo haard as de wind. Net zo laank dat hai der dood bie dele vol. Dat was net bie t huus van Klaain Doemke zien ollu.
Klaain Doemke kroop hail bedoard tou t gat van d’hond uut: hai was wel oardeg verfrommeld en verkreukeld, mor zien moeke was slim bliede dat e der weer was. En zien voader ook vanzulf.
Dat was t verhoal over Klaain Doemke, zo as t in dizze kontraainen al twij honderd joar leden verteld wer.
