Beleef je de toal, cultuur én t landschop van de Veenkelonies!
Menu
Beste Dientje Doddemoa,
Zelst t al wel begrepen hebben dat ik n bult plezaaier aan dien braif had heb.
k Mos vot dinken aan twij wichter dij vrouger op school bie mie in klazze zaten.
t Was mooi zummerweer en meester haar n bos bloumen in n voaze op zien lezzenoar zet. t Roam ston open.
Dou kwam der inains n ieme aanvlaigen en ging, òf en tou brommend, aan de bloumen snuien.
t Aine wicht stak heur vinger op en zee: “Kijk meester, een ijm”, en t aander wicht ruip: “Ja meester, die ijme slikt uit de bluime!”
Wie hebben der mitmekoar oareg om laggen mouten, de baaide wichter sluigen de vlammen glad uut, mor ik wait nog goud dat ons meester dou n hail verhoal verteld het over de toal.
Over t Grunnegers en over t Hollands en dat de aine toal niks minder was as de aandere. Mor ie mozzen ze nait deurmekoar hìn kwingeln.
De baaide wichtertjes hebben t hail goud begrepen – t wazzen gain eelske metten – en wie ook! Zai pruiten loater Grunnegers woar t kon en as der gounent bie wazzen dij dat nait verstoan konden, den pruiten ze Hollands. En zo heurt t ja ook! Mor nait zoas doe t dust, Dientje, dat liekt ja naarns op, t is gain putwoater en t is gain regenwoater. En doustoe schreefst dat Grunnegers allent goud was veur voele proatjes, dou wuir ik sikkom wat narreg op die. t Is om dastoe mie vrouger zo goud verschoond hest dat ik mie bedappern zel en nait op die ragen wil, moar aans …
Om die te bewiezen dat t grode flaauwe kul is wastoe schreefst, moust dit lutje laidje mor ais drij moal achter mekoar haardop lezen.
As slicht aingoal t baauwlaand ligt
En dunne dook strikt alles dicht
Den wil t gebeuren dat aan n tak
dij hoageldoorn noar zun tou stak
n Druppel hangt van blaik verdrait
Doar t licht nog in te blinken staait
Den blief ik stoan en kiek der noar
En wie bin ain en in mekoar
Dij lichte troan: gelok in pien
En om mie hìn dat gries gedien
En k wait dat zo op ieder haim
t Haart schraiwt en laagt uut daipst gehaaim
Bie haarstdag.
Nou, duurfst nog n moal zeggen dat t Grunnegers allend mor goud is veur roege toal?
Nee, Remmelt het mie dat verhoal van bie de braide wieke nait verteld. Ik dink dat hai die n beetje ploagen wol.
Mor dou dien braif in de kraande stoan het bin ik wel drij moal beld, deur twij manlu en deur n vraauwpersoon.
En eerlieks woar, Dientje, k heb nog liefzere van t laggen.
Zo’n gewone wastoe vrouger ja ook nait, hol mie de over op!
Nee, meer schrief ik ter ditmoal nait van, k mout ook ja nog wat overholden veur loater.
Aine van dij manlu dij mie belden was Paiter. t Was vrouger zo’n lutje, hantammeg kereltje, dij loater traauwd is mit n peerd van nvraauw. Zeuven kinder haren ze en dou heur huusdokter mainde dat t eerst mor doan-waark wezen mos, zee zien vraauw: “Och joa, ioe kinnne wel wat zeggen, mor mien man is aiglieks mor zo’n iepenkrietje, dij nait veul uut stro zetten kin. Mit zo’n riege kinder kinnne ze toch zain dat hai wel wat mans is en doarom loat ik hom mor stil geworden.”
Nou den, dij Pater was der ook bie, doar bie de braide wieke, waist nog wel, Dientje?
En wat snuiden de iemen doar aan de botterbloumen!”
Was t nait zo, Dientje?
Schrief mie mor gaauwachteg weerom.
Beleef je de toal, cultuur én t landschop van de Veenkelonies!