1983 Fientje Florizant

Raainder en Merie Vos hebben mor ain jong: Derk. En doar hebben zai glad zörge over, de leste tied. Wait dat Derk nait om liek wil, och gunst nee, Derk is n goud oppazende jong, niks op aan te maarken. Mor Derk wordt van t zummer al vieventwinteg joar en hai het nog nooit n wicht had!

“k Begriep ter niks van,” zegt Raainder tegen Merie, “k begriep ter niks van. Dou ik zo old was as hai haar k al hail wat wichter had.

Der zel toch wel vraauwluvlais aan hom zitten? Ie heuren tegenswoordeg zokse vrumde dingen!”

“Joa,” maint Merie, en der lopen doaglieks weg toch genog nuvere wichter om hom tou, doar in t zaikenhuus. En as hai doar in zien verplegersgoud rondstapt, den is t n haile schiere jong. k Zol toch mainen dat dij zustertjes wel stoapelgek op hom worden mozzen.”

“Derk het mor ain ding boven in de kop zitten, en dat is zien waark.

t Gaait hom dinkelk net zo as ons vrouger. Plicht gaait veur t wicht,” zegt Raainder weer.

“Da’s nait woar, Raainder. Waist nait meer dat wie wel n joar of vare mit nkander lopen hebben veurdat wie traauwen konden? Nee hur, ook al hèje t nog zo drok as wat, n beetje verkerentjederij dat kin der gelieke goud om.

En wat hebben wie n knooien doun mouten om ons aigen spultje te kriegen, zunder schulde. En kiek mor ais wat zo’n jong as ons Derk vandoage de dag schoon in handen krigt, da’s nait mis!”

Merie zucht ais daip en swoar.

“Dat hai zok ter nog gain wicht uutzöcht het, k begriep ter niks van.”

“Waist wel oareg wies mit hom is?” zegt Raainder, “t schut mie inains in t zin. Dat is Fientje van hier tegenover. Dij lagt en swaait aaltied tegen ons Derk, t is mie al n moal of wat opvalen. Zol dat nait wat veur hom wezen?”

“Fientje Florizant? Joa man, doar zegst wat, dat is ja zo’n monter en nuver wicht, zo vlôgge en fleureg.”

“Hou nuimst heur? Florizant? Fientje Florizant? Mor zai hait ja van Fientje Bos! Ha, ha, doe bist ook n guut, hur, Fientje Florizant! Mor, k zei t tegen ons Derk zeggen dat hai mor ais achter Fientje Florizant aan goan mout.”

“Dat lapst mie nait, Raainder, hur. Bist maal? n Jongkerel mout zulf op t idee komen! En zowat is aaltied n haile fiene juvver!”

Mor soavends, as Derk in huus is, kin Raainder t toch nait loaten om even over Fientje te proaten.

“Waist wel hou ons moeke heur nuimt?” vragt hai knipoogjend.

“Nee? Fientje Florizant! Ha, ha, niks veur die Derk?”

Derk kin zien ollu deur en deur en hai wait hail sekuur woar t hom op vastzit.

Inwendeg gnivvelt hai n beetje. “k Zel joe t den mor zeggen.

Fientje is n hail nuver en laif wichtje, dat vin ik ook. En zai gaait binnenkort soamenwonen mit n aander wichtje, woar zai zo te reken verkeren mit het. Lesbisch nuimen ze dat.”

Raainder en Merie zitten baaiden rechtop op stoule, ridder sloagen, de mond open.

“Lokst toch zeker, Derk,” flustert Merie op t lest.

“t Is de woarhaaid,” zegt Derk, “ik begriep dat ie doar wat van schrikken, mor t is nait aans. k Wil der ook nait teveul van zeggen, allain dit: vrouger kwamen dij dingen ook veur, mor den aaltied in t geniep. En as t uutkwam, den wuiren de minsen mit de nekke aankeken. En nou ook nog wel, schane genog, mor men kin der tegenswoordeg gelokkeg nog over proaten. En veur mie blift Fientje dezulfde montere Fientje dij zai aaltied was. En schink mie nou mor ais n kop kovvie in.”

Raainder en Merie zitten der glad versloagen bie.

“t Begroot mie van t wicht,” zegt Merie op t leste.

“Dat huft nait, moeke,” zegt Derk, “elk en ain zocht waarmte en genegenhaid in t leven. Nuim t om mie laifde. Nou, dij het Fientje vonden bie heur vrundin. En doar mout n aander ofblieven.”

“Hou is t mit die Derk?” vragt zien voader, wat schrikkeg.

Derk kikt zien ollu ais aan. Wat is hai toch wies mit dij baaide ol mìnsen, zai maggen den wat olderwets van opvattens wezen en in heur menaaier van doun, degelk en solide, dat binnen ze wèl. En zo zuver as gold.

Moeke Merie kin t nait meer uutholden, t duurt heur te laank veur Derk n antwoord geft: “Heurst nait wat ons voader die vragt?”

t Wordt glad benaauwde stil in t koamer.

“Bist toch nait zo as Fientje?”

“Aiglieks wel,” zegt Derk, “k mag de wichter ook laiver lieden as kerels!”

Hai schattert t uut van t laggen en slagt zok op de knije van plezaaier.

“Heb doar mor gain wurms over, heur.”

t Wordt Raainder en Merie oareg makkelker tou. Zai kinnen t ook ja mor zuneg meer biebainen, dizze nijmoodse wereld.

“Men mout tegenswoordeg al bliede wezen as alles gewoon is,” bromt Raainder en ruiert wat vinneg zien kovvie om.