1985 t Schuddeldouk

As ie bie ons op t dörp noar mevrouw de Road vroagen zollen, den is der dinkelk gainaine dij wait woar ie t over hebben.

Mor as ie den zeggen dat ie noar mevrouw Sofie de Road tou mouten, joa, den wordt t hail aans.

O, ie mainen Sofie Sodom, ropt elk en aine den, joa, dij waiten wie wel te wonen.

En onder dij noam is zai bie ons aalmoal goud bekind. Wie nuimen heur Sofie Sodom omdat Sof ie oorspronkelk uut Winschoot vot komt.

Dij noam het t volk van ons dörp heur al geven dou zai hier hìntraauwd is, mit Mannes de Road. Mannes is al joaren dood. Sofie en hai wazzen nog mor n joar of wat traauwd dou Mannes uut tied kwam.

Sofie is hier aaltied wonen bleven, der wazzen gain kinder. En Sofie heurt bie ons dörp, wie zollen glad nait zunder heur kinnen.

Mor Sof ie is wel wat biezunder.

As ie zeggen zollen dat Sofie t roegste swien is dij ie ooit tegenkomen binnen, den heb ie gain ongeliek. Nait dat wie t zo mooi vinden dat ie dat zeggen, om de drommel nait, Sofie heurt ja bie ons dörp en wie binnen op ons menaaier ook nog wies mit heur, mor dat Sofie wat roegeg en slodderg is, dat zel wie joe nait ontst rieden.

Mor dat betaikent nait dat ie mor wait ik wat veur proatjes over heur rondstreuen maggen, nee, dat wil t volk van ons dörp lang nait lieden.

En vervast nait van n vrumde.

Noatuurlek, wie waiten wel dat Sofie Sodom nait ain van de schoonsten is, zai slikt ter mor wat om tou wat t huusholden aangaait. t Is ains nait ribschier in heur huussie, dat wait wie ook wel. En as ik joe nou toch n verhoal over heur vertel, den is dat om joe zain te loaten dat dij roegeghaid assmis nog wel wat mitvaalt. En zo docht Geert Haarms der ook over, dou hai bie heur waarm-eten ging …

Alles bie Sofie in huus is soeterg en glereg. Koppies en schuddels òfwassen, dat dut Sofie nait, zai groetjet ze mor n beetje òf mit n schuddeldouk.

En ook op heur liggoam is Sofie nait al te schoon. t Rokt ter den ook aaltied wat zoereg. t Staingoud staait inter de twinter op toavel, pannen en potten stoan voel op t aanrecht en op de grond. En de laampe geft hoast gain licht meer, deur de spinnewebben dij der onder aanhangen.

As Sofie de boudel aanhemmelt, den dut zai dat mit heur schuddeldouk.

Zunder schuddeldouk kin Sofie niks begunnen, dat is heur ainegste woapen.

Sofie Sodom het n grode toene, woar zai summers hail wat uuthoalt.

Want geld vergraimen veur gruinte en eerdappels en zowat, dat dut Sofie nait, nee heur, Sofie is zo zuneg as wat. Zai kin van heur toene wel leven, makkelk zat.

Mor dij toene mout den sveujoars wel om.

Dat dut Geert Haarms aaltied veur heur. Hai krigt ter den n poar stuver veur en dat is Geert mans genog. Zo ging t verleden veujoar ook.

Geert was smörgens al op tied mit t omgroaven van Sofie’s toene aan de loop.

t Was n beste labbe en hai kon t mor net in ain dag doun.

Doarom haar hai t aanbod van Sofie mor aannomen dou zai zee dat hai wel bie heur waarm-eten kon. Slim tezzel, nee, dat was Geert nait.

En boeten dat, doch hai, t is ja goud goar kookt, doar zel joe niks van overkomen, zo slim zel t aalmoal wel nait wezen.

En woar t hìn gaait is t ook ja zo mooi nait! Sofie haar boontjesoep kookt.

De panne kwam midden op toavel te stoan.

Sofie en Geert knepen even d’ogen dicht; Sofie snoof even as taiken dat t beden òfopen was. En dou schepten zai zok elk n bést bord vol op.

t Smuik meroakel!

Sofie haar der n goud stôkkie slachterij bie doan, dij zai op n homstok roggenbrood vlijden. Wat zaten ze der in te smikseln, t was glad n oareghaid.

Mìnsen mozzen ais waiten hou lekker Sofie wel koken kon, docht Geert.

Waist wat, ik schep mie nog mor n bord vol op. Hai nam n dikke slaif vol.

Vrumd, docht hai, t is net of der wat waikegs onder in de panne ligt.          

Wat waikegs en wat swoars.

En dou toakelde hai de schuddeldouk der uut!

“Héé”, zee Sofie, “is dij der in liggen bleven?”

En zai muik zok ter niks uut.

Mor Mans zee: “Zai mouten mie nog ais vertellen dastoe de potten en de pannen nait schoon moakst, Sofie. k Heb t nou zulf zain, dien schuddeldouk ligt ter ja nog in!”

Mor hai nam toch mor gain twijde bord vol.