1982 Sunt-Meerten
Anneke was al n dag of wat zaik. “Z’haar t wat in heur keeltje, t dee heur aal zo zeer bie t sloeken en wat koorzeg was zai ook, veuraal soavends. Heur moeke haar t al n dag of wat aankeken, mor t duurde heur nou toch laank genog. t Was ook ja nog mor […]
1982 Ale schepen tou t daip uut: Siene Praai gaait swemmen!
De veurzitter opende de vergoadern en keek vergenougd om zok tou. Dat leek ter op vanoavend, warempel, t haile bestuur was der zowat! En dat was mor goud ook, want der mos wel t ain en t aander beproat worden. En der mos n beslizzen nomen worden ook! Doar zol nog wel n stoere wieze […]
1982 De bruiers
“Wat wordt t aalmoal tegenswoordeg toch duur, nait?” zee Roulf, “bekiek joen gasreken mor ais, den worst al zo flaauw as n porre.” “Joa,” zee Tina, “en hou duurder t wordt, des te zuneger wordt, Roulf. Nou het hai de kinder ook al verboden om zok iedere dag te douchen.” “Da’s nait woar, Tina,” zee […]
1982 De örgenist
Stovver Haarms klonterde de klunderbeune op, noar t örgel tou. Jonge, jonge, wat was e toch mui en beroerd. Hai was al n haile zet min in odder west, mor de leste vattien doage was t slimmer worden. Zien woater was donkerbroen, net swaarde kovvie en zien ontlasten zag der wat witteg uut. Dat was […]
1982 De noabers
t Was n stille haarstdag, smörgensvroug. Aan de takken van de sparrebomen hongen de spinnewebben as zulverwidde borduursels. Aal ogenblikken rilden z’even in t licht en blonken de kraaltjes daauw as blaanke pereltjes. t Baauwlaand, wat wiederop, lag der slicht en aingoal bie en slieren dook trokken langzoam en sloaperg over t veld hìn. t […]
1982 De woarhaaid dij n haarbaarg von
De koamer zat vol volk. Oaltje en Steven haren grode verziede omreden Oaltje joareg west was. Guster haren ze de femilie had, vanoavend was t meer veur vrunden en goie bekinden. t Was goud gezelleg. Eerst n poar koppies kovvie met t ain en aander der bie; en dou wat aans, vrisdraank of wat staarkers, […]
1982 t Schrikkege spouk
Haarm en Annie wazzen datteg joar traauwd, mor zai wollen der gain drokte van moaken. En dat huf ook nait, want zai haren op heur zulvern bruloft ja n groot feest geven, dij klonk as n klokke. Nee, ditmoal zol t allain veur de noaste femilie wezen. “Da’s mans genog,” zee Annie. “Joa, meer n […]
1982 Kinder van d’haarfst
(n legende over paddestoulen) t Is al joaren en joaren leden, dat ter ais n hail òlle man beston. Hai was zó old dat hai t zulf ains nait meer wos hou old hai aiglieks wel was. Sikkom zo old as Metuzelem, docht hom. En dij was ja t oldste worden van ale mìnsen dij […]
1982 De doorndraaiers
De zunne was net onder en t dörp muik aanstalten om sloapen te goan. n Poar kikkers kwakten in n sloot welterusten tegen mekoar, de bloumen haren net de leste bloadjes dicht vollen en luiten heur koppies al hangen. De vogels stakken de snoavels in de veren op de rôgge en wazzen zo vertrokken. In […]
1982 Stoppelkatten
Jans Stiekeldroad was n wat narege en toesterge kerel, aaltied al west. t Was hom nooit recht noar t zin, overal muik hai aanmaarkens op. Ook as t om mooie en goie dingen ging, Jans wos altied nog wel t ain of t aander te bedinken dat joe d’oareghaid der vot weer òf was. Joa, […]