1982 n Zunege tied

Remke de Road dut net as n hoane dij mit poten in t stopgoaren vast zit.

Men mout ter om laggen, men kin der ook respekt veur hebben.

Zo’n hoane trekt aal ogenblikken wat mit zien poten, rit ter tersloeps aan, mor hai kikt ter nait noar. Hai holdt de kop omhoog, kikt trankiel om zok tou en as hom de kop roeg wordt, den gaait e der ook nog bie kraaien, de moudveren staail omhoog.

Hou is t meugelk, hou is t in de vrede meugelk!

Dij Remke toch.

Hai zit ja zo vast as n huus.

t Gat vol schulde, woar hai niks van waiten het. Krieg je zo lopiesweg even te heuren dat de vraauw veul te veul op de pof kocht het.

Mien laive tied, wat n rijslaif!

De winkeliers, dij wurms kregen hebben, binnen der aanzetten komen.

Remke staait dik bie heur in t kriet, t wordt heur gek genog.

Doar mout wel wat aan doan worden!

Remke schrikt zok zowat dood.

Dat het hai nait in de goaten had. t Was de leste tied aaltied wel n riejoale boudel, dat wel, mor dat de vraauw t aalmoal aanschrieven luit, nee, doar haar hai hai gain idee van had.

Dat is hom ontkomen.

Mor Remke holdt de kop omhoog, net as d’hoane. “Ie haren joe de raaize bespoaren kind, manlu, k heb guster net mit de vraauw òfproat dat wie t van de weke nog even aan zied moaken zellen.

Moak joe der mor gain kopkraberij over.”

De winkeliers kieken hom verwonderd aan.

Mor Remke de Road het toch gain noagel om zien gat te kraben!

Hou is t meugelk dat hai der nait hait of kold van wordt?

Zai haren der vast op rekend dat Remke goud uut stuur wezen zol as zai om heur geld kwamen.

Mor Remke kikt trankiel om zok tou, weer net as dij hoane. De poten in t stopgoaren, de kop omhoog! En den begunt hai ook nog te kraaien, zo fier as t mor kin!

“Wie hebben t ter over had of wie ons nog n nij baankstel toustellen willen, mor wie hebben nog nait besloten. As t zo wied is, den heur ie t wel.”

“Nou, as ter zó biestaait, den haar wie beter nait komen kind.

t Spiet ons dat t vertraauw even vot was.”

Remke staait nog staail omhoog en mit n minzaam gezichte dut e veurdeure achter de winkeliers dicht: n hoane op zien aigen mizze!

Mor even loater, in d’keuken, dou ging t ter om weg. “Hou kreegst t wel in de kop, hou dust t wel woagen om t aalmoal mor aanschrieven te loaten. Veurdat wie dat weer in odder hebben zel ons der nog wel n glenderge wurm òfgoan. ”

Riekie, de vraauw aan t schraiven, troanen mit toeten.

Mor Remke zet deur.

“t Wordt nou n zunege tied veur ons baaident. Ale laampen soavends uut, allain aine boven de toavel in d’keuken mag aan, de verwaarmen n ìnde noar beneden, soavends gain draank meer, mor n beker melk, doar sloap je net zo goud op, gain worst of keze der bie, d’auto mout vot en ook de televisie.

En ook nait op vekanzie.

Wie zellen d’eerste tied net zo leven mouten as in t begun van ons traauwen.

“k Goa mörgen vot noar de spoarbaanke tou om wat geld van heur op te nemen.

Dij schulde bie de winkeliers mout aan zied, van de weke nog!”

Riekie kikt hom aan, deur heur troanen hìn.

“Net as in t begun van ons traauwen? As dat ais wezen mog. Dat was ja ons mooiste tied. Ook al haar wie t zuneg, t was toch aaltied zo gezelleg as wat, mit ons baaident in d’keuken.

Doe aan t kraant lezen en ik aan t braaien en aan t sokken stoppen.

In dij tied haar wie ook lang zoveul aanloop nait as tegenswoordeg.

En wie wazzen ook nait zo voak vot. t Was lang zo’n riejoale boudel nait.

t Was aalmoal veul ainvoudeger, mor ook veul mooier.”

“Hest geliek, wicht,” zegt Remke, “as wie t weer op ons aigen, olderwetse stiel doun, den hebben wie de kop zó weer deur t helster.

En ik dink dat ons dat ook veul beter bevalen zel. Wie hebben t aalmoal te wied komen loaten, wie wollen mit doun, mit aal dat nijmoods gedou. k Heb t ook te loat in de goaten kregen, mor ja, as ie aaltied n voele geude lopen zain, main ie op t lest dat t schoon woater is. ”

“Bist nait meer kwoad op mie, Remke hè?”

Riekie schoedelt zok dicht tegen hom aan: “Wie goan mit ons baaident n zunege tied in de muide, mor dinkelk ook n hail gelokkege!”