Derk en Oarendienoa wazzen al joaren traauwd en de kinder wazzen aalmoal al laank tou deure uut.
Zai haren t mooi mit zien baaident. n Autochie haren ze ook. Zai moggen der groag n ìndje mit uut rieden goan, ais even bie de kinder langs of noar ol vrunden tou.
Derk was n wat wilde rieder. Dat von Oarendiena ieder bod weer en dat zee ze den ook. Mor Derk von dat flaauwe kul. “Ie mouten joe n beetje biet verkeer aanpazen en net zo haard as d’aandern rieden.” Mor as Oarendienoa den begon te jammern van: “Nait zo haard Derk, Derk kiek toch uut, Derk wees toch wat veurzichteger,” den duurde t mor even of Derk haar heur veur de gek. “Zel k dien haandje even stief vastholden, Oarendientje?” En zo kon e den n haile zet deur plazen.
Mor nou zollen ze noar femilie tou, in Canada. Ze zaten al in t vlaigmesien.
“Dat ter zoveul volk in gaait. Kiek ais, ook nog de wereld vracht! Dat dat aalmoal mit de locht in mout. Ie zollen zeggen dat t nait meugelk was.” Dou ging der n licht aan achter t glas mit de woorden ‘Fasten your bells’ der op.
“Wat zollen ze doar mit mainen?” vruig Oarendinoa.
“Dat zol k ook nait waiten, zowat as joen bèlle goud vastholden of zo. Mor wie hebben ja gain bèlle bie ons, wie zellen ons der mor nait teveul kopkraberij over moaken.”
Mor dou kwam der n wicht in t uniförm aan en dij zee dat ze de raimen vastdoun mozzen. Net as in t autochie.
Dou kwam t vlaigmesien aan de rol, eerst langzoam, loater aal haarder.
“Hai mag ook wel n goie roam nemen, aans krigt e t spul nait van de grond,” zee Derk en keek deur t roampje noar boeten.
“Verdubbeltje-mie, hai is al lös, kerel man, dat is ducht mie wat aan de vrouge kaande,” ruip Derk. “Man, man en nou ook al n bochte, hai kin ja wel mit n tibbe van de vleugel aan de grond komen. t Wordt mie gek genog!
Zol dij sjefeur dat vlaigen wel goud onder de knije hebben?” En Derk trapte aal mor mit zien rechter voude op de grond.
“Woarom dust dat?” vruig Oarendienoa.
“Om gas te geven, noatuurlek,” ruip Derk nareg. “Bist schietendbenaauwd,” zee Oarendienoa, “zel k dien haandje even vastholden, Derk? En zo’n sjefeur, dat nuimen ze in n vlaigmesien n piloot.”
Mor Derk stopte zien bangeghaid vot onder groot vertoon van vranterghaid. Hai wuir eerst wat kaalmer dou ze hoog boven de wolken vlogen.
“t Is glad n oareghaid, dat vlaigen,” zee e, “en wat gaait t aalmoal mooi rusteg tou. Men het glad nait in de goaten dat ter zokse zwoare motoren aan t waark binnen. n Uur of wat loater mozzen ze omdele. En dou begon t gemier weer vannijs.
“Mien laive tied, mit zo’n voart noar beneden stoeven! Ho, kerel, sjefeur, trap toch ais op de rem! Dat gaait ja mit gloepend geweld! Verdorie, nou ook nog weer schaif en bist ja al stoef bie de grond!
Man, man, as dat goud gaait den gaait ter meer goud!”
En Derk weer stief aan t remmen mit t rechter bain. Oarendienoa kon t nait loaten, zai haar t zulf tevoak heuren mouten: “Geef mie dien haandje mor even, Derkie, mien laiverd.” Derk wuir stok verbrand.
Mor dou zai in t langen leste aan de grond stonden en der uut moggen zee e tegen t wicht in t uniform: “k Wait nait juvver of dij sjefeur, dij piloot, zoas de vraauw hom nuimt, zien vak wel goud verstaait.”
“Doar bin ie mis in,” zee t wicht en laagde hom vrundelk tou.
“Och gunst,” ruipen Derk en Oarendienoa tougelieks, “komst ook uut Grunnen?”
Derk en Oarendienoa wazzen vot mit heur in ain joar en zai pruiten deur linnen en wollen hìn in heur aigen Grunneger toaltje veur t eerst in Canada.
“Zo’n vlog wicht bin k in gain joaren tegenkomen,” zee Derk loater.
Beleef je de toal, cultuur én t landschop van de Veenkelonies!