1989 Zo eerlek as gold
Wat hebben ze n knooien doan, Hinderk Diekhuus en de vraauw. Van smörgens vroug tot soavends loat was t aarbaaiden en pokkeln. As kind kwam ik al bie heur in huus. t Daarde boerderijchie aan t daip, dat was t steechie, woar ik voak om n bosschoppie hìn mos. Hinderk en Oaltje wazzen aaltied drok […]
1989 Oren uutspoiten
n Beetje stiefzinneg von ik Maaint Bakker wel. En ook wat kort van kop. Zo as e mie aangloop, man, t was ja net of ik hom ik wait nait wat doun zol. Maaint was dij mörgen bie mie op t spreekuur komen. Dat was op zokzulf al hail wat biezunders, omreden Maaint vertoonde zok […]
1989 n Poar spreekwoorden
Ditmoal zei ik joe wat vertellen over d’achtergrond van n poar spreekwoorden en gezegdes. De eerste is: boontje krigt zien loontje, of ook wel: boontje komt om zien loontje. Dat betaikent dat ieder en elk de straf krigt, dij e verdaind het. t Spreekwoord is ofkomsteg van n sprookje van Grimm. n Aarde, n boontje, […]
1989 Ainmoal as bezunen klinken
Van de week hevve ons noaber ol Hinderk Pooler begroaven. Hai was al n zetje min in odder west, noar wie as buurtschop begrepen haren. Nait dat wie der ooit kwammen, och gunst nee, ol Hinderk Poater wol mil gain mìns wat neudeg hebben; hai luit ter gainaine in. Der kon zulfs nog gain goidag […]
1989 Mamma mia, zee t wicht
“Veur vaaierhonderd gulden tien doage noar Tenerife tou? Dat bestaait toch nait, man!” zee Jan Dontje, “ze doun die bie de bok! Dat is vervast gain zuvere kovvie”. As n klaain, kregel hoantje ston e stoef veur t geweldege lief van dij woepsterd van n Haarm de Wit te onnaaiern. “Ston toch in kraande”, kwam […]
1989 Kom mor veur t licht!
Ik wait nog dat ik as lutje jong zowat n doodschrik kreeg, dou meester op school ons vertelde dat de wereld n moal vergoan zol. t Was d’oavend der veur noorderlicht west: d’haile locht in t noorden vol van alerhaande kleuren. En t volk haar maind: de wereld vergaait, zien èndje is der heer! Dou […]
1989 Gezondhaid, juffraauw!
Van de week luip ik inains op kop tegen Geert Drint aan. Hai zag nait dat ik t was. Mor ik zag t vot. Dat was Geert, dat kon nait mizzen. Geert mit zien dikke, glundere kop. Hai was verdikke nog hoast niks veraanderd, bie vrouger vergeleken. En ook zien proaterij was nog net as […]
1989 Van dag tot dag
Wie stoan der aiglieks nooit zo bie stil, mor t is nog mor n poar doezend joar leden dat ons veurvoaders overaal zowat n god veur haren, n God veur de regen, aine veur de wind en veur de wien en veur t woater, n oorlogsgod en gounent veur de vruchtboarhaid, ie kinnen t nait […]
1989 Van aiveghaid en van n benaauwde borst
Zo soavends loat mag ik geern t laand even achteruut lopen. Dat heb ik mien haile leven al geern doun mogt. Wat is t den mooi stil, doar midden in t veld. Damp en dook drieven bedoard in dichte slieren over t daip, kroepen, glad onverschilleg, net of heur t niks aangaait, tegen daipswale omhoog […]
1989 n Oartsvoader van n porre
Wat kon ter vrouger in dizze kontraainen roeg om weg goan. As ik aal dij verhoalen aanheur, uut de tied dou t volk nog in koppeltjes op t laand aan t waark was, den dink ik wel ais, sjonge, sjonge, da ’s nait kinderachteg. En k mout ter nog voak om laggen ook. d’Aine muik […]